Het proces van het elektrolyseren van een pekeloplossing met behulp van titaniumelektroden om chloor te produceren, wordt gewoonlijk "elektrolyse van pekel" genoemd. Bij dit proces worden titaniumelektroden gebruikt om de oxidatiereactie van chloride-ionen in de pekel te vergemakkelijken, wat leidt tot de vorming van chloorgas. De algemene chemische vergelijking voor de reactie is als volgt:
In deze vergelijking ondergaan chloride-ionen oxidatie aan de anode, wat resulteert in de productie van chloorgas, terwijl watermoleculen aan de kathode worden gereduceerd, wat waterstofgas oplevert. Bovendien ondergaan hydroxide-ionen reductie aan de anode, waarbij waterstofgas en natriumhydroxide worden gevormd.
De keuze voor titaniumelektroden is te danken aan de uitstekende corrosieweerstand en geleidbaarheid van titanium, waardoor het tijdens elektrolyse de reactie stabiel kan ondergaan zonder corrosie. Dit maakt titaniumelektroden een ideale keuze voor de elektrolyse van pekel.
De elektrolyse van zout water vereist doorgaans een externe energiebron om energie te leveren voor de elektrolytische reactie. Deze stroombron is meestal een gelijkstroomvoeding (DC), omdat elektrolytische reacties een consistente stroomrichting vereisen, en een DC-voeding een constante stroomrichting kan leveren.
Bij het elektrolyseren van zout water om chloorgas te genereren, wordt doorgaans een laagspanningsgelijkstroomvoeding gebruikt. De spanning van de voeding hangt af van de specifieke reactieomstandigheden en het ontwerp van de apparatuur, maar ligt doorgaans tussen 2 en 4 volt. Bovendien is de stroomsterkte van de stroomvoorziening een cruciale parameter die moet worden bepaald op basis van de grootte van de reactiekamer en het gewenste productierendement.
Samenvattend hangt de keuze van de stroomvoorziening voor de elektrolyse van zout water af van de specifieke vereisten van experimenten of industriële processen om een efficiënte reactie en het bereiken van de gewenste producten te garanderen.
Posttijd: 16 januari 2024
